Ümitsiz...

Burak: Ben, dışı çirkin içi bitkin ve masum, aşkından yoksun bir çocuğum

...Vücudumun içinde bir şey eksik ama bulamıyorum , her düşüncem beynimi aşamadan bana geri dönmekte, sıkışmakta kalbim (dışarı çıkmak istiyor)... Engellerim var benim aşamıyorum, ben daha kendime yabancıyken yabancı birisine nasıl güvenebilirim ki ? Bazen öyle bir hal alıyor ki hastalığım herkesi kaderim zannediyorum! İşte bu diyorum bu o olmalı , ama sabah kalkınca iş işten geçiyor... Rüyada görüyorum bazen uyurken (uyumayı çok seviyorum eskiden insomnia'dım) rüyaların keşke tersi çıkmasa... Bazen ağlıyorum, göz yaşı deryamın içinde bir ben kürek çekiyorum... Bazen kaçmak istiyorum kaçıp gitmek, giderken bitmek , ama sonra bu düşünceden de vazgeçiyorum çünkü korkağım! Üstüne üstlük daha kaç şehir kaç ülke değiştirebilirim ki , sonuçta içimde ki canavarda benimle beraber gelecek Hep isyan etmekten de sıkıldım aslında sonuçta insan kendini ne kadar inkar edebilir ki! Evet ben bir canavarım! Önceleri saf kızlar bulup onların içine girip , kalplerini göğüs kafesinden çıkartıp kanlı kanlı gözlerinin önünde yerdim! Ah o kalplere bir dokunabilseydiniz hepsi elimde atıyorlardı, kaderlerine razı olmuşlardı! Kalplerini yedikten sonra büyük bir kahkaha atıp başka dala konardım... Gerçi bunları ben yapmadım... Ama cezasını santim santim ağır ağır ödedim hala da ödemekteyim... O kadar çok yalnız kaldım ki aşka'da ilgiyede muhtacım belki ondandır her gördüğüm ilgi karşısında kalbimi karşıya uzatma çabam... Her şey değişiyor hayatımda değişti benliğimde olgunlaştım galiba...Artık yazamıyorum da eskisi gibi nedenini bilmiyorum ama Fedo buna bir yorum getirdi "ruhun yorgunluğu mu yoksa kalemimiz mi durdu bilinmez ama inşallah tükenmemiştir ucu"... İşin garibi Fedo'nun sorguladığı ruh yorgulunğu... Bizim ruhumuz yokki! Bıraktık onu izmirde... Neyse artık vaktim doldu ben gidiyorum! Bu arada hastalığım mı ? Öyle bir şey yok onu ben uydurdum... Ama çok istiyorsan gözlerinin içine bak belki oradadır ilacım...

Fedo: Aksın cümleler beynimden ve gitsin uykular gecelerimden ben zoraki yaratılan kelamım.

...Yok olan süreçte kaybolan benliğimdi , benliğimle beraber aksim gitti sen gittin ben bittim ve şimdi hiçim! Piçlikle hiçlik arasında ki ince çizgiydi benim kaderim, boşluğa yazılar yazanda bendim , o sevende , gidende , bitende "Neyse,ve Ve"lerde... Uyandım ama artık çünkü film bitti!!! İşin garibi dünyaya isteyerek gelmedim, beni yaratan beyinler sonraları beni taşladılar, neymiş efendim değer vermiyormuşum, iyi de siz değer değil benim peşimde koştunuz ne yani suçlu ben miydim ?... Bunları yazarken tabakamdan sigaramı çıkartıp dudaklarımın arasına yerleştirdim, i love you karşıyaka yazan çakmağımla ateşledim, ilk dumanı çekerken içime sanki seni öpüyordum, tadını almak için o kadar sert çektimki dumanı içime, ciğerlerimden dışarıya çıkan sadece adın oldu! Fedo sana yolcu... Biz değil miydik mutlu olan , saatlerce konuşan, seninle gülmedim mi ben yarılana kadar... Galiba bunlar rüyamda olmuştu ve ne derler bilirsin , rüyaların sadece tersi çıkar!
Şu dört duvar arasında tek neşe kaynağımdın , ve şu anda sarı ışık altında oturmuş bunları yazıyorum... Ki biraz önce tüm yazdıklarım silindi her satır beynime işlenmiş olacakki hiç yorulmadan üzülmeden tekrar yazmaya başladım... Şimdi sana bir sorum var Ben sendeyken sen neredesin ? ....

Burak&Fedo: Hayat bize sunulan en büyük ödül. Aşk cezamız. Yazmak kaderimiz o halde biz biriz.

Kaçmak çaremiz
Ağlamak nedensiz
Şaşırtmacalar istemsiz
Anlamak biçimsiz...
Bakmak sessiz..

Peki biz sence çok mu ümitsiziz...

Ayarım size

...Bi siktirin gidin lan başımdan, boğazımda duman tortusu , yutkunuyorum tadı acı... Ağzımın içi zift gibi,dişlerim sapsarı... Tırnaklarım uzun,sıkınca yumruğumu avucumun içine batıyor,bazen kanatıyor... Göz altlarım mosmor lan sizin oynadığınız oyunları izlemekten! hoş tıbben bakınca böbrekteki taşmış nedeni... Ayaklarımın altı nasır oldu , arabam olmadığı için yürümekten... Kalbim atmıyor lan artık! göğüs kafesimde hapis , oda yaralı bazen kanar, atarım içime.Dilim paramparça laf anlatcam diye, gerçi buldum onunda yolunu susarım şimdilerde... Ruhum zaten siktiri çekti bedenime, kayıp... Bir yığın et parçası olarak duruyorum karşınızda tartarsanız 12.5 gram ederim etmem... Hayatımı yediniz bitirdiniz lan hepiniz, ayarım size!!!